مشتاق اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۵: روزی که مرغ وحشی دل با تو رام بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روزی که مرغ وحشی دل با تو رام بود نه نامی از قفس نه نشانی ز دام بود سرکش مشو ز ناز که گلچین روزگار با گلبن آنچه کرد گل انتقام بود مردم ز آرزوی وصال تو کین ثمر هرگز نگشت پخته و تابود خام بود می کش نیم کنون که مرا آفریده اند زان مشت گل که گاه سبوگاه جام بود افغان که گشت هاله خط بوته گداز حسن ترا که غیرت ماه تمام بود شادم ز بیخودی که چه با غیر دیدمش نشناختم که غیر که و او کدام بود مشتاق لب به بند که افتاد در قفس طوطی باین گناه که شیرین کلام بود مشتاق اصفهانی