مشتاق اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۷۶: منم که داغ عزیزان هر دیارم سوخت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
منم که داغ عزیزان هر دیارم سوخت فلک زآتش دوری هزار بارم سوخت ز دوریت منم آن ره طلب به کوی فنا که داغ حسرت شمع سر مزارم سوخت چو من در آتش آوارگی نسوزد کس بسنگ حسرت آسایش شرارم سوخت مرا چه شکوه ز برق آن گیاه تشنه لبم که داغ حسرت باران نوبهارم سوخت ز گرمی تو باغیار چون سپند ببین که سوخت آتش رشک و چه بیقرارم سوخت تو را نشست بدامن سزد که از تف رشک بیاد کوی تو آمیزش غبارم سوخت ز خاک شعله زد آهم پس از وفات این است سپهر سفله چراغی که بر مزارم سوخت درین ریاض من آن بی نصیب گلچینم که دور دیدن گلها بشاخسارم سوخت منم به خاک طپان ماهبی که دور از آب فلک در آتش هجران جویبارم سوخت بیا بر آتشم از بوسه بزن آبی که داغ حسرت آن لعل آبدارم سوخت مرا چه شکوه ز آتش چو خاروخس مشتاق که برق جلوه آن آتشین عذارم سوخت مشتاق اصفهانی