مشتاق اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۲: از پی احیای من روح روان من بیا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از پی احیای من روح روان من بیا قالب بیجانم از هجر تو جان من بیا چون زدی تیری و بر خاکم فکندی بر سرم از قفای تیر خود ابروکمان من بیا چند باشم تلخ کام از حسرت گفتار تو لب پر از شهد سخن شیرین دهان من بیا سوختم از آرزوی ترک تازت بر سرم گرم جولان همچو برق آتش عنان من بیا کشور دل را مباد از من ستاند دیگری بهر تسخیرش شه کشورستان من بیا رفتی و سرکش شد از دل شعله آهم چو شمع آب وصلت تا شود آتش نشان من بیا دل طپد چندم بخون از شوق یکره بر سرم بهر تسکین دل در خون طپان من بیا چند این بی مهری آخر از ره رسم و وفا بر سرم یکره بت نامهربان من بیا از تو چون مشتاق تا کی باشد آغوشم تهی یکره آخر در برم سرو روان من بیا مشتاق اصفهانی