آذر بیگدلی
قطعه ها
شمارهٔ ۲۹ - و له قطعه رحمه الله
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای خنک دی که از بهار افزون هست هنگام عیش وعیش شگرف کشد از سیم ناب چون دیوار بر در خانه ی که و مه برف ننگری خود، ز خواجگان تا ناز؛ نشنوی خود، ز ناصحان تا حرف با دو کس از مهان روشندل با دو تن از بتان مشکین عرف خیز و در گوشه ی خرابی ده قدح باده غوطه در خم ژرف وه چه باده؟ سهیل رنگین درع! وه چه باده؟ چراغ سیمین ظرف! روی در روی واضحات الثغر چشم در چشم «قاصرات اطرف» بوی ریحان دهد، دهند چو سیر طعم حلوا دهد، دهند چو ترف ور ز سرما نیاری، این کاری جام می بر کف و کنی می صرف بر شبه ریز، ریزه ی یاقوت؛ سای بر مشک، سوده ی شنجرف مرغ و ماهی کباب ساز آنجا تا چرد بره سبزه از ته برف آذر بیگدلی