جویا تبریزی
مثنوی ها
شمارهٔ ۲: محمد خدیو ملایک سپاه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
محمد خدیو ملایک سپاه سر سروان زیبدش خاک راه حبیب خدا بهترین انام علیه الصلوات و علیه السلام به عرش برین یافت چون برتری به کرسی نشانید پیغمبری اگر بحر و بر است اگر کوه و دشت طفیلی او جمله مخلوق گشت پی مهر توقیع عفو خطا نبی خاتم است و نگین مرتضی سزد پیش ارباب فضل و یقین چنان خاتمی را نگینی چنین علی ولی شاه مشکل گشا وکیل در خانهٔ کبریا کس بی کسان تاج تاج آوران دل دردمندان سر سروران مثال خدا داشتی گر وجود در آئینهٔ ذات او می نمود اگر شبه واجب نبودی محال ورا گفتمی کوست چون ذوالجلال شهانرا ز شمشیر آن دین پناه به باد فنا رفته تخت و کلاه از آن تیغ چون تیغ مهر برین مسخر شد امروز روی زمین مگو تیغ کز معجز بوتراب محیط جهان گشته یک قطره آب کرا قدرت آن که راند سخن ز فضل و کمال حسین و حسن که اینجا تواند شدن مدحگر؟ مگر این طاووس عالی گهر جویا تبریزی