قدسی مشهدی
مثنوی ها
شمارهٔ ۱۴ - تعریف نورباغ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بهشت جاودانی نورباغ است که این معموره را چشم و چراغ است چنارش دست بر دل می گذارد دماغ ناز سرو و گل ندارد نباشد لاله را پیش گل آن حال که پوشد از ته دل، جامه آل کف تاکش مگر مغز خود افشرد؟ که حسن پنجه خورشید را برد شکسن شاخ را دل کی دهد بار؟ هوا گو مومیایی را نگه دار نسیمش کز رطوبت نیست خالی شکسته شیشه بی اعتدالی تعالی الله چه باغ دلپسندست که از سروش قیمات ها بلندست بود خاکش عبیر طره حور ازین گلزار بادا چشم بد دور قدسی مشهدی