قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۴۳۷: ز مو ضعیفترم از غم میان کسی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز مو ضعیف ترم از غم میان کسی به هیچ قانعم از حسرت دهان کسی خدای را مددی، تا کی از شکنجه هجر چو شمع، تاب خورد مغز استخوان کسی سرم به سجده گردون فرو نمی آید رخ نیاز من و خاک آستان کسی حدیث مهر تو آید چو بر زبان، چه عجب اگر چو شمع جهد آتش از زبان کسی نظر به غنچه کنی با تهی دلی، چه کند چو گر لاله نشود داغ، مهربان کسی؟ نه خار غنچه به دستم، نه داغ لاله به دل نشد که برخورم از باغ و بوستان کسی زهی ستاره قدسی، که دوش دیده ازو هزار لطف که نگذشته در گمان کسی قدسی مشهدی