قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۴۲۶: به دل غمی چو نداری، به سینه داغ منه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به دل غمی چو نداری، به سینه داغ منه ترا که بسته بود در، به ره چراغ منه وصیتم شب رحلت به می فروش این بود که جز پیاله به بالین من چراغ منه مرا ز گلشن جان عطر پیرهن برخاست نسیم گو به سرم منت سراغ منه غمم چو تازه نکردی، به راحتم مفریب چو ناخنی نزدی، پنبه ام به داغ منه بهار آمد و بلبل به ناله می گوید که بی پیاله چو نرگس قدم به باغ منه به باده دست مبر، یا همیشه بیخود باش قرابه را بشکن، یا ز کف ایاغ منه به شکر قرب، مزن طعنه دور گردان را چو عندلیب شدی، دست رد به زاغ منه قدسی مشهدی