قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۴۱۱: مباش غره به عهد قدیم و یار کهن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مباش غره به عهد قدیم و یار کهن که هفته ای چو شود، خاربن شود گلبن به جذب حادثه شد پیکرم چنان مشتاق که پا نخورده به سنگم، کبود شد ناخن میان عاشق و معشوق، راز دل گفتن همین بس است که آزار لب نداد سخن نهفته حیف نباشد چنان گل رویی؟ خدای را که رخ آلوده نقاب مکن ز کار خود نگشوده ام گره، چرا قدسی زمانه نی شکند ناخن مرا در بن؟ قدسی مشهدی