قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۳۶۴: چند چون ابر بر اطراف گلستان گریم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چند چون ابر بر اطراف گلستان گریم؟ حلقه ماتمیان کو، که بر ایشان گریم عمری از خون دل اسباب طرب جمع کنم تا دمی بر سر کوی تو پریشان گریم نوبت گریه به چشمم نرسد، زانکه مرا دیده دل نگذارد که به مژگان گریم مژه در خون جگر پنجه مرجان شد و من در غم لعل تو یاقوت ز مرجان گریم عمرها دیده چو گرداب کشید اشک به خویش در دل قطره عجب نیست که طوفان گریم نیستم ابر که در گریه تُرُش سازم روی چشمه ام، با دل صاف و لب خندان گریم دیده ام بر سر آب از الم فرقت توست کافرم گر دم رفتن ز پی جان گریم شهر بر گریه من همچو گریبان تنگ است رو به صحرا نهم و درخور دامان گریم نور مهر تو ز سیمای سرشکم پیداست دامن از غیر بپوشم چو به دامان گریم فرصت گریه ندارم ز گرفتاری عشق ورنه صد بحر به یک جنبش مژگان گریم بس که دل می کشدم سوی اسیران قدسی روز تا شب روم و بر سر زندان گریم قدسی مشهدی