قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۳۵۵: دایم چو غنچه سر به گریبان گریستم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دایم چو غنچه سر به گریبان گریستم پیدا شکفته بود و پنهان گریستم هرجا چو غنچه تنگدلی چند یافتم رفتم چو ابر و بر سر ایشان گریستم چون شمع، زندگانی من صرف گریه شد تا آخرین نفس، ز تف جان گریستم ای ابر هرزه آب رخ خود مبر، که من چندان که ممکن است چو باران گریستم هرگز ز گریه روی نکردم ترش چو ابر دایم چو شیشه با لب خندان گریستم قدسی مشهدی