قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۳۲۹: دلم بهر قفس پرواز میکرد، از چمن رفتم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلم بهر قفس پرواز می کرد، از چمن رفتم فرو نگرفت در غربت دلم، سوی وطن رفتم به هجر و وصل این گلشن، نکردم نوبر شادی چو غنچه تنگدل زادم، چو گل خونین کفن رفتم ز خامی های من ای شمع اگر افسرده شد مجلس تو بنشین با حریفان گرم کن صحبت، که من رفتم ملالی بود اگر از بودنم در خاطر یاران بشارت باد ایشان را، که من زین انجمن رفتم به حسرت با لب خشک از کنار جوی برگشتم ز گلشن ناامید از جلوه سرو و سمن رفتم ندارد جز لب حسرت گزیدن بهره ای عاشق به حسرت عمرها دنبال آن سیب ذقن رفتم ندیدم در چمن آن گل که من می خواستم قدسی بشارت باد مرغان چمن را کز چمن رفتم قدسی مشهدی