قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۳۲۴: تا کی کنی به گریه، طلب آرزوی دل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا کی کنی به گریه، طلب آرزوی دل؟ ای دیده پیش خلق مریز آبروی دل دل آرزوی خون جگر کرد بی لبت چندان گریستم که نماند آرزوی دل یا رب به دامنش ننشیند غبار غم آن کس که رفت گرد ملالم ز روی دل آلوده مردنش مپسند و شهید کن کز خون به آب تیغ دهم شستشوی دل تا چون پیاله، دیده نباشد ز خون تهی عشقت مرا چو شیشه فشارد گلوی دل از زخم دشمنان شده دل پر ز خون و نیست یک دوستم که سنگ زند بر سبوی دل قدسی دلت نرفته چنان کآوری به دست بنشین به گوشه ای و مکن جستجوی دل قدسی مشهدی