قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۳۲۱: فسرده صحبتم از انتظار گریه شمع
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
فسرده صحبتم از انتظار گریه شمع گلی نچید شبم از بهار گریه شمع ترشح مژه از التفات داغ بود به دست شعله بود اختیار گریه شمع به محفل از پر پروانه برگ گل ریزد ز شاخ شعله، نسیم بهار گریه شمع هلاک کلبه خویشم که می کشد دایم فراق خنده صبح و خمار گریه شمع ز خاک مشهد پروانه گل شکفت و هنوز نمی رود ز دلش خار خار گریه شمع چرا شکفته نسوزم که رشته کارم تمام صرف گره شد چو تار گریه شمع بود سرشک مرا آبرو ز بخت سیاه فزاید از دل شب، اعتبار گریه شمع شهید خصلت پروانه ام که بر دل او نکرد خنده شمشیر، کار گریه شمع نبرد پیش تو، چندان که سوختم قدسی سرشک گرم مرا اعتبار گریه شمع قدسی مشهدی