قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۳۱۴: هرکسی شاد به سال نو و نوروزی خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هرکسی شاد به سال نو و نوروزی خویش دل شوریده عاشق به غم اندوزی خویش شب تاریک مرا روشنی از آه من است برو ای شمع، تو و انجمن افروزی خویش دیده زخمم ازان پیش که روشن گردد دیده بر تیغ جفای تو رقم، روزی خویش من شوریده کجا و غم ناموس کجا برو ای عقل و ببر مصلحت آموزی خویش کوکب بخت کس از سعی نگردد فیروز خویش را چند کنم رنجه به دلسوزی خویش؟ ما چو قدسی نمک خوان سیه بختانیم بخت ما چون نبود شاد ز بهروزی خویش؟ قدسی مشهدی