قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۳۰۸: گیرم ز دل به بادیه غم، سراغ خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گیرم ز دل به بادیه غم، سراغ خویش باشد چو آفتاب، دلیلم چراغ خویش بلبل شود ملول، چو گل بو کند کسی در باغ ازان چه غنچه بگیرم دماغ خویش در باغ، ما و لاله ز یک خاک رسته ایم هرگز نیفکنیم سیاهی ز داغ خویش از داغ دل، ز شکوه ببندد دهان خود گر لاله را بریم به گلگشت باغ خویش بوی می ام ز خویش برد، می چه حاجت است چون لاله بشکنم به نسیمی ایاغ خویش قدسی مشهدی