قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۳۰۰: عشقم آتش زد به دل، در دیده مسکن کردمش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عشقم آتش زد به دل، در دیده مسکن کردمش آستین زد بر چراغم، خانه روشن کردمش این زمان عطر ریاحین برنمی تابد به باغ دل که ترتیب دماغ از درد گلخن کردمش عاجزم در دست دل، کاین شعله عالم فروز سوحت تا نقش قدم، هرجا که مامن کردمش زخم دل چون غنچه پنهان داشتم، خاکم به سر کز دل آوردم، چو گل آرایش تن کردمش سوی باغم گو مخوان کس، کز سرشک لاله گون یک نفس هرجا نشستم، رشک گلشن کردمش رسم طاعت، عشق بت از یاد قدسی برده بود بردم از مسجد سوی دیر و برهمن کردمش قدسی مشهدی