قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۲۸۱: عاشق چو شدی، ناله جانکاه نگه دار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عاشق چو شدی، ناله جانکاه نگه دار گر جان به لب آید ز ستم، آه نگه دار تا سیل بلا گم نکند خانه ما را ای گریه، چراغی به سر راه نگه دار خواهی ز تو پنهان نبود عیب تو، چون صبح هرجا که روی، آینه همراه نگه دار هر ناله که کردم، نفسی کاست ز عمرم یا رب تو ازین ناله جانکاه نگه دار! مشتاق نظر، طاقت یعقوب ندارد خود را، مه من! از خطر چاه نگه دار شاید بگشایند دلت را به نسیمی چون غنچه ره فیض سحرگاه نگه دار سهل است غم دم بدم و ناله جانکاه ای عشق، تو از فرقت ناگاه نگه دار حرفی ز زبانم نکشد بیخودی، ای عشق! در بیخبری از خودم آگاه نگه دار با یکدمه مهلت، چه مجال بد و نیک است؟ خواهی بگسل رشته ما، خواه نگه دار دوران بگذشت ای شب غم، این چه درازی ست؟ اندازه این رشته کوتاه نگه دار قدسی هنر و عیب چو از هم نشناسی خواهی بشکن آینه را، خواه نگه دار قدسی مشهدی