قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۲۷۲: رفتم به بوستان که دلم وا شود، نشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رفتم به بوستان که دلم وا شود، نشد گفتم که درد عشق مداوا شود، نشد سودا به شهر و کوی بود، نی به کوه و دشت مجنون خیال کرد که رسوا شود، نشد امروز غربتم به جزای عمل رساند گفتم مگر که وعده به فردا شود، نشد عمری چو نقش پا به سر کوی انتظار چشمم به راه بود که پیدا شود، نشد قدسی مشهدی