قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۲۲۰: رنجیدن تو باعث نومیدی من شد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رنجیدن تو باعث نومیدی من شد پیراهن امید، مرا بی تو کفن شد شاید که کسی گوش کند ناله ما هم بایست هم آواز به مرغان چمن شد معموری منزل بود از صاحب منزل هرجا که نشستیم دمی، بیت حزن شد افکند هما سایه ولی بر سر خاکم شد تیرگی از جامه بختم، چو کفن شد بهبودی احوال دل از سعی فلک نیست بر گلخن اگر عشق گذر کرد، چمن شد ما را نتوان گفت مسافر که به غربت هرجا که نشستیم به باد تو وطن شد زان دل نکنم چاک، که بیرون نروی تو کز نکهت زلف تو دلم رشک ختن شد سودای دگر نیست میان خط و زلفش هز فتنه که شد بر سر آن چاه ذقن شد قدسی مشهدی