قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۲۱۳: بیا که بی تو مرا نور در چراغ نماند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیا که بی تو مرا نور در چراغ نماند بهار عیش مرا لاله ای در باغ نماند همین نه زمزمه ما ز لب فراموش است نوای مرغ سحر هم به طرف باغ نماند به مهر بلبل و پروانه می خورم افسوس که آب در چمن و تاب در چراغ نماند ز شوق گریه دلم را چو لاله پنجه غم چنان فشرد که خونابه ام به داغ نماند همیشه جام حریفان ز می لبالب بود به دور ماست که یک جرعه در ایاغ نماند به کوی دوست هم آواز من نگردد غیر درین چمن که منم جای بانگ زاغ نماند کنم کناره ز کاهل طبیعتان قدسی مرا دماغ حریفان بی دماغ نماند قدسی مشهدی