قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۲۰۵: سنبل زلف تو خط بر سنبل تر میکشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سنبل زلف تو خط بر سنبل تر می کشد سرو قدت حلقه در گوش صنوبر می کشد کعبه دردی کشان باشد مقامی کز شرف بهر تعمیرش، خم می خشت بر سر می کشد کم مبادا از سر ما سایه داغ جنون کی سر شوریده حالان ننگ افسر می کشد؟ شرمسار دیده ام شبها که از پهلوی او آسمان از دامنم تا روز اختر می کشد بار دیگر سوی دل بین تا شود کارش تمام نیم بسمل انتظار زخم دیگر می کشد من که در بزم تو راهم نیست بیهوشم چنین حال دل چون است کز دست تو ساغر می کشد بستر راحت نمی دانم که از گردون که خواست؟ اینقدر دانم که شب تا روز اخگر می کشد سربلندی می کند اشکم به یاد قامتت خویش را شب ها ازان بر چشم اختر می کشد قدسی مشهدی