قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۶: مرا چو کار بدان زلف تابدار افتاد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا چو کار بدان زلف تابدار افتاد نماند تاب دل و عقده ام به کار افتاد ز من چو غنچه نپوشی جمال اگر دانی به دل ز دیدن رویت چه خارخار افتاد غلام بخت سیاهم چرا که می دانم ز نسبتش سر و کارم به زلف یار افتاد مرا چو آینه شاید به دست خود گیرد خوشم که دیده چو آیینه ام ز کار افتاد جدا ز روی تو داد گریستن دادم ز گریه چشم مرا دجله در کنار افتاد قدسی مشهدی