قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۱۶۴: دگر چراغ که در طور حسن روشن شد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دگر چراغ که در طور حسن روشن شد؟ که نور وادی ایمن، وبال ایمن شد ز دیده خون دلم باز عزم دامن کرد چراغ دیده من مرده بود روشن شد به کلبه ام که دگر فال روشنایی زد؟ که آفتاب تهی دیده تر ز روزن شد به سینه فاصله زخم های شمشیرت به جرم بخیه زدن، صرف نوک سوزن شد هنوز تخم امیدم نرسته بود از خاک که برق حسرتم آمد شریک خرمن شد مرا خصومت ایام، حیرت افزاید که هرگزش نشدم دوست، از چه دشمن شد نبسته بود کسی در به روی من قدسی حقیقت قفسم سنگ راه گلشن شد قدسی مشهدی