قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۱۵۰: فکنده زخم دلم را به حالت بهبود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
فکنده زخم دلم را به حالت بهبود کسی مباد گرفتار چشم زخم حسود فزونی غم از آسودگی ست بر دل من نمی فزود غمم گر دلم نمی آسود چراغ تیره ما هم به کار می آید به چشم گمشدگان سرمه می نماید دود از آن نگشته سر همتم چو گردون خم که خوش نمای نباشد ز خُم چو شیشه سجود مبین ضعیفی کلکم که این سیاه زبان چو شمع هرچه ز تن کاست بر زبان افزود ز چشم مرغ چمن رفته خون دل چندان که آشیان نشناسد ز چشم خون آلود سواد شعر مرا خامه چون برد به بیاض ز رشک آورد آب سیاه چشم حسود قدسی مشهدی