قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۹: با شمع چو پروانه به محفل نتوان رفت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
با شمع چو پروانه به محفل نتوان رفت هرجا که رود دل ز پی دل نتوان رفت خون می مکد از تیغ شهادت لب زخمم تا بر اثر خون پی قاتل نتوان رفت هر گوشه لبی پر ز فغان است درین راه بر صوت جرس از پی محمل نتوان رفت گر کعبه مقصد طلبی تن به قضا ده کاین راه به اندیشه باطل نتوان رفت نقش مژه از صورت پا گر نشناسی در بادیه عشق به منزل نتوان رفت قدسی مشهدی