قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۹: چه گهرها به عوض بر سر دریا افشاند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه گهرها به عوض بر سر دریا افشاند قطره ای چند اگر ابر ز دریا برداشت چون قلم خوانده شود راز دل از نقش پی ام در سر کوی تو نتوان قدم از جا برداشت خوش به دشنام تو آمیخته چون شهد به شیر از لبت کام خود اعجاز مسیحا برداشت هست چشمی که بر احوال دلم گریه کند سینه هر زخم که از تیغ تمنا برداشت تا خس و خار درین بادیه مجنون شده اند ناقه کیست که دیگر ره صحرا برداشت؟ آن سیه روز فراقم که قضا صبح ازل روز من دید و سواد شب یلدا برداشت بزم وصل است و حریفان همه خمیازه کشند نتوان چشم چو پیمانه ز مینا برداشت مژه ام نقش تو بست آنقدر امشب که فلک اطلس آورد به بالینم و دیبا برداشت می توانم نظر از هر دو جهان بست ولی نتوانم دل از آن نرگس شهلا برداشت شاد گشتیم که خضر ره پروانه شدیم که پی شعله ز داغ جگر ما برداشت قدسی امروز ز هر روز گرفتارترست عشق تا باز که را سلسله از پا برداشت؟ قدسی مشهدی