قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۵۳: غمش فشانده ز دامن غبار ننگ ترا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
غمش فشانده ز دامن غبار ننگ ترا کسی چه می کند ای دل فضای تنگ ترا ز بس که تیر ترا صید در نظر دارد غلط نموده به مژگان پر خدنگ ترا به رنگ رنگ فغان خواب اختران بستم که آفتاب نبیند به خواب رنگ ترا ز سینه ناوک جانان چو بی درنگ گذشت نیافتم سبب ای جان به تن درنگ ترا مرا نمی بری از ننگ نام و معذوری به باد داده ام ای عشق نام و ننگ ترا به جز شکست دلم از دلت نمی آید چه امتحان که نکردم به شیشه سنگ ترا عتاب و لطف بتان رازدار یکدگرند کسی چو صلح نفهمد زبان جنگ ترا گمان برد که چون گل رسته در قبا بدنت چو غنچه هرکه ببیند قبای تنگ ترا نفس ز سینه چنان بی تو می کشم دشوار که گویی از دل خود می کشم خدنگ ترا ز سایه پروری این بس بود ترا ای گل که آفتاب نیارد شکست رنگ ترا به دامنش نرسد تا ز بیخودی قدسی ز جیب خویش رهایی مباد چنگ ترا قدسی مشهدی