قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۲۷: ناگفته ماند صد سخن آرزو مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ناگفته ماند صد سخن آرزو مرا لب بسته ناامیدی ازین گفتگو مرا در چشم خلق بس که مرا خوار کرده ای نشناسد آب روی، کس از آب جو مرا دور از تو کار خنجر الماس می کند ساقی گر آب خضر کند در گلو مرا من دل به خال و خط ندهم مهر پیشه کن بلبل نیم که مست کند رنگ و بو مرا پیمان ما به باده درست است داده اند روز نخست دست به دست سبو مرا خوردم هزار زخم نمایان ز تیر او هرگز نبود لطف چنین، چشم ازو مرا قدسی چه حال است که آلوده تر شوم هرچند آب دیده کند شستشو مرا قدسی مشهدی