قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۵: تا بود گریه کی آباد شود خانه ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا بود گریه کی آباد شود خانه ما؟ جغد را پای به گل رفته به ویرانه ما ما از آن سوختگانیم که معمار ازل طرح آتشکده برداشت ز کاشانه ما عشق پیوسته به دنبال دلم می گردد شعله آید به طلبکاری پروانه ما جرم می خوردن ما نیست کم از طاعت کس کار صد توبه کند گریه مستانه ما چون تهی دیده که آرد به کسی روی نیاز چشم بر چشم صراحی زده پیمانه ما حرف دیوانه شنیدن ز خردمندی نیست عاقلان گوش نکردند بر افسانه ما چون سپندی که بود بر سر آتش قدسی هرگز آرام نگیرد دل دیوانه ما قدسی مشهدی