فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۸۵۳: برفت از برم آن نگار یگانه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
برفت از برم آن نگار یگانه دلم شد بدنبال حسنش روانه سخن از فراقش چه گوید زبانم تو گوئی کشد آتش دل زبانه چو حرف گهر بارش از نامه خوانم گهر میشود اشک من دانه دانه برون رفت از سینه با کوه اندوه بدنبال دل میدوم خانه خانه دلم را غمش کرد سوراخ سوراخ بتدریج بی منت و بی گمانه غم دل نه بگذاشت جای فراغت عبث مطربم میسراید ترانه اگر نیستم قابل بزم وصلش پسندم بود جای در آستانه بگوشم رسیده است تا قصهٔ عشق دگر قصها نیست الا فسانه عبث دست و پا میزنی فیض بشکیب چه گونه سر آید غم جاودانه خلاصی میسر نگردد کسی را که افتد درین قلزم بیکرانه فیض کاشانی