فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۷۹۷: ای خدا شرمندهام از کثرت احسان تو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای خدا شرمنده ام از کثرت احسان تو شرم بر شرمم فزاید چون کنم عصیان تو گر ببخشائی گناهان مرا از فضل خود آب گردم از خجالت بر در غفران تو ور حساب من کنی ای وای من ای وای من کی تن و جان من آرد طاقت نیران تو گاه گویم شاید این ذره نیاید در حساب چون کنم با ذره دارد کار در استان تو هرچه هستم از توام بهر توام ای بی نیاز مظهر قهر توام یا مظهر غفران تو هرچه دارم از تو دارم خود چه دارم هیچ هیچ نسیتم من جز بدی مستغرق احسان تو فیض را حد ثنایت نیست معذورش بدار کیست او یا چیست او تا دم زند در شان تو کی توان از عهدهٔ شکر تو بیرون آمدن شکر نعمت نعمتی دیگر بود از خوان تو فیض کاشانی