فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۷۹۴: گه سوی طاعت روم گه سوی عصیان او
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گه سوی طاعت روم گه سوی عصیان او مظهر لطفم من و مظهر غفران او گاه مرا لطف او بر در طاعت برد گه کشدم دست قهر جانب عصیان او در گنهم گاه عفو سوی جنان آورد گه بردم منتقم جانب نیران او گاه جمالش مرا بر سر شکر آورد گاه جمالم برد بر در کفران او جرم من و حلم او هر دو زحد درگذشت تا چکند عاقبت این من و آن او هستی او از قدم هستی ما از عدم باقی و پاینده او ما همه قربان او تا برد و بازدش گیرد و اندازدش گوی دلم میتپد در خم چوگان او حلقه بگوش ویم رفته ز هوش ویم گوش مرا میسزد نغمهٔ الحان او میکشدم امر او جانب این گفتگو فیض ز جان و ز دل هست بفرمان او فیض کاشانی