فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۷۲۸: منگر تو در روی بتان بهر هوای خویشتن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
منگر تو در روی بتان بهر هوای خویشتن در آتش سوزان مرو ای دل بپای خویشتن هرگو دلش از دشت برد مهر بتان سنگدل در دوزخ نقد اوفتاد دید او جزای خویشتن با عشق خوبان خو مکن جز جانب حق رو مکن کین غم چو افروزد دلت بینی سزای خویشتن غم را بسوزان شاد شو در عشق حق استاد شو شاگردی شیطان مکن بهر بلای خویشتن نی نی چو شیطان خود روی بینی چو دانه سوی دام استاد شیطان میشوی در ابتلای خویشتن رو رسم نو بنیاد کن خود را ز خود آزاد کن تا وارهی زین بندگی باشی برای خویشتن چون فیض روحانی شوی زاقندهٔ ثانی شوی یابی بقای جاودان اندر فنای خویشتن فیض کاشانی