فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۶۸۳: دردا که درین راه بسی رنج کشیدیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دردا که درین راه بسی رنج کشیدیم بس راه بریدیم و بمنزل نرسیدیم قومی که ره راست گزیدند و رسیدند ما در غم تحصیل ره راست خمیدیم آنقوم گر آرام گذشتند گذشتند ما در پی آرام همه عمر طپیدیم گفتند که این راه بمقصد دو سه گامست طی شد همهٔ عمر بمقصد نرسیدیم گفتند ز خود تازهی ره نشود طی جان رفت برون از تن و از خود برمیدیم بشکافت غبار از سر خار ره و بنمود بودیم خود آن خار که در پای خلیدیم هر تخم که در مزرعه عمر فشاندیم حیرت درویدیم و بحسرت نگریدیم زابر کرمش فیض مگر رحمتی آید تا پاک شویم از دنس خود که پلیدیم فیض کاشانی