فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۶۸۱: ما را ره توفیق نمودند و بریدیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما را ره توفیق نمودند و بریدیم بر ما در تحقیق گشودند و رسیدیم یکچند بهر صومعه بدیم ارادت یکچند بهر مدرسه گفتیم و شنیدیم اقلیم معارف همه را سیر نمودیم در باغ حقایق بهمه سبزه چریدیم بس عطر روانبخش ز گلها که گرفتیم بس میوه دلپرور دلخواه که چیدیم کردیم نظر در شجر زینت دنیا نه سایه نه برداشت ازو مهر بریدیم ناگاه شد از قرب نمودار درختی مقصود دل آن بود بکنهش چو رسیدیم دادند بما عیش مصفای مؤبد در سایهٔ آن رحل اقامت چو کشیدیم دیدیم چو ما ساقی میخانهٔ توحید یکجرعه از آن بادهٔ بیرنگ چشیدیم صد شکر دل آسود ز تشویش کشاکش چون فیض نه پیر و نه فقیه و نه مریدیم فیض کاشانی