فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۵۹۴: من ببوی خوش تو دلشادم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من ببوی خوش تو دلشادم ور نه از خود گرهی بر بادم شوم از خویش بهر لحظه خراب کند آن لطف خفی آبادم بی نسیمت بردم باد صبا لطف کن تا نهی بر بادم ای خوش آندم که مرا یاد کنی ای که یکدم نروی از یادم لطف پنهان ز دلم باز مگیر که درین لطف نهانی زادم لطف تو گر نبود با غم تو قهر این غم بکند بنیادم نرسی گر تو بفریاد دلم از فلک هم گذرد فریادم بیستون غمت و تیشهٔ صبر که تو شیرینی و من فرهادم کمر بندگیت بست چو فیض از غم هر دو جهان آزادم فیض کاشانی