فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۵۸۷: از می لعل لب و نوش دهانت مستم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از می لعل لب و نوش دهانت مستم وز شکر خنده و تقریر و بیانت مستم مستی من ز لب لعل تو امروزی نیست سالها شد که ز صهبای لبانت مستم نه همین مستیم از دیدن روی تو بود بل زیاد تو و از نام و نشانت مستم تو گرم روی نمائی و گرم ننمائی کز پی عشق نهان در دل و جانت مستم نگهی جانب من گر فکنی ور نکنی که من از غمزهٔ خونریز نهانت مستم گر ترا هست دهانی و میانی ور نیست که من از ذکر دهان فکر میانت مستم فیض هرگاه که از دوست سخن میگوئی از می روح فزای سخنانت مستم فیض کاشانی