فیض کاشانی
قصیده ها
تماس آدم با حوا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آدم چو دید صورت زیبای دلفریب در خویش یافت جانب او میل و اشتها! گفتا که کیستی تو چنین بهر چیستی؟ گفتا که آفریده حقّم کما تری‏ گفت ای خدای این چه جمال است و این چه حسن؟ در روی او چو می‏نگرم می‏روم ز جا! گفتش خدای بنده‏ای از بندگان ماست خواهی که مونس تو بود خِطبه کن ز ما پس خِطبه کرد و خِطبه خدا خواند و عقد کرد کابین قرار داد که آموزدش هدا پس روی کرد جانب حوا ز روی مهر گفتا بیا به پیش من ای ماه دلربا از حق ندا رسید که برخیز ای صفی رو جانب صفیه چنین است امر ما گفتا که خیر، چون شود این گر تو طالبی! برخیز خود ز جای و به نزدیک ما بیا!! برخاست آدم و سوی حوا روانه شد با او زفاف کرد به ما شاء کیف شا! فیض کاشانی