فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۴۹۴: توشه عام و بنده بنده خاص
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
توشه عام و بنده بنده خاص خدمتت را غلام با اخلاص گر نوازیم از خواص شوم ور کشی در غمم ز خاص الخاص هر که در چون تو شاهدی دل بست تا سر و جان بتاخت نیست خلاص دو جهان شد مسخر حکمت تا که بر وحدت تو باشد ناص می کشد هر کجا که میخواهد عاشقان را گرفته عشق نواص هر دلی کو بدام عشق افتاد نیست او را نه زان مفرنه مناص شاهدان خلق را شهید کنند نه بر ایشان دیت بود نه قصاص زانکه عشاق کشته عشقند عشق را جایز است قتل خواص سخن فیض چون شکر گردد زان لب لعل گردهیش مصاص فیض کاشانی