فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۴۷۶: در میکده دوش رند قلاش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در میکده دوش رند قلاش میگفت به پاکباز اوباش کز سرّ حقیقتم خبر ده یک نکته بگو برمز یا فاش گفتا سخن برهنه خواهی بشنو تو ز عور مفلس لاش جز ذات یگانه مجرد کس نیست در اینسرا تو خوشباش پیوسته موحد است خود را پنهان شده لام و الف در الاش هر کو فانی دروست باقیست من مات من الهوی فقد عاش این حرف اگر فقیه فهمد شاباش زهی فقیه شاباش چون فیض اگر شوی مجرّد بس فیض که یابی از سخنهاش فیض کاشانی