فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۴۳۰: یاران میم ز بهر خدا در سبو کنید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
یاران میم ز بهر خدا در سبو کنید آلوده غمم بمیم شست و شو کنید جام لبالب می از آن دستم آرزوست بهر خدا شفاعت من نزد او کنید چو مست می شوید ز شرب مدام دوست مستی بنده هم بدعا آرزو کنید ابریق می دهید مرا تا وضو کنم در سجده ام بجانب میخانه رو کنید بیمار چون شوم ببریدم بمیکده از بهر صحتم بخم پی فرو کنید از خویش چون روم بمیم باز آورید آیم به خویش باز میم در گلو کنید وقت رحیل سوی من آرید ساغری رنگم چو زرد شد بمیم سرخ رو کنید تابوت من ز تاک و کفن هم ز برگ تاک در میکده بباده مرا شست و شو کنید تا زنده ام نمیروم از میکده برون بعد از وفات نیز بدان سوم رو کنید در خاکدان من بگذارید یک دو خم دفنم چو میکنید میم در گلو کنید از مرقدم بمیکده ها جویها کنید از هر خم و سبوی رهی هم بجو کنید دردی کشان ز هم چو بپاشد وجود من در گردن شما که ز خاکم سبو کنید ناید بغیر ریزهٔ خم یا سبو بدست هر چند خاکدان مرا جست وجو کنید بی بادگان چو مستیتان آرزو شود آئید و خاک مقبرهٔ فیض بو کنید فیض کاشانی