فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۴۱۰: خدای عزوجل گر ببخشدم شاید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خدای عزوجل گر ببخشدم شاید سزای بندگیش چون ز من نمی آید بهر چه بستم جز حق شکسته باز آمد دل مرا به جز از یاد حق نمی شاید برای توشهٔ عقبی بسی نمودم سعی ز من نیامد کاری که آن بکار آید ز بیم آنکه مبادا خجل شود فردا دلم بطاعتی امروز می نیاساید نرفته ام بره حق چنانکه باید رفت نکرده هیچ عبادت چنانکه می باید مگر بهیچ ببخشند جرم هیچان را ز هیچ هیچ نیابد ز هیچ هیچ آید تمام روز درین غم بسر برم که صباح برای من شب آبستنم چه می زاید دلم رمید وز من بهتری نمی یابد اگر دو چار گردد بگوش باز آید حدیث واعظ پر گو نه در خور فیض است بیا بخوان غزلی تا دلم بیاساید فیض کاشانی