فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۴۰۴: عشق بدل گاه درد گاه دوا میدهد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عشق بدل گاه درد گاه دوا میدهد جمله امراض را عشق شفا میدهد گاه دوا را دهد خاصیت درد و غم گاه دگر درد را طبع دوا میدهد این صدف چشم من گاه گهر ریختن همچو دل بحر و کان داد سخا میدهد هست درو بحرها موج زنان وین عجب بحر بود در صدف عشق چها میدهد دم بدم اندوه و غم بر سر هم می نهم باز دل تنگ را وسعت جا میدهد حاصل ایام عمر هر چه بود غیر دوست دین و دل و عقل و هوش کل بفنا میدهد هر دمی از فیض جان گیرد و بازش دهد آنکه ستاند دگر باز چرا میدهد فیض کاشانی