فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۲۳۳: حاشا که مداوای من از پند توان کرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
حاشا که مداوای من از پند توان کرد دیوانه به افسانه خردمند توان کرد شور از سر مجنون به نصیحت نشود کم ای لیلیش افزون بشکر خند توان کرد پنهان نتوان داشت جنون در دل عاشق در سوخته آتش بچه سان بند توان کرد واعظ سخن بیهده تا چند توان گفت یا گوش به افسانه تو چند توان کرد خود چشم ندارد که دهد توبه از آنروی با چشم چسان گوش باین پند توان کرد با موج محیط غمش آرام توان داشت شوریده بصحرای جنون بند توان کرد ای هم نفسان حال دل زار مپرسید نوعی نشکسته است که پیوند توان کرد از شهد سخن های شکر بار تو ای فیض عالم همه پرشکر و پرقند توان کرد فیض کاشانی