فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۲۱۱: خطیب عشق ندا کرد با زبان فصیح
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خطیب عشق ندا کرد با زبان فصیح که خلق جمله مریضند و عاشق است صحیح زبان گشاد دگر بار بر سر منبر که اهل عشق جوادند و اهل زهد شحیح دگرچه خوش نگین گفت خلق بی نمکند مگر سری که زشور محبت است ملیح شجاع نیست مگر عاشقی که جان بخشد شود صحیح که گردد بتیغ عشق جریح بسروری رسد آخر زپافتاده عشق شود رفیع که افتد ز راه دوست طریح یمدح عاشق و معشوق و عشق در قرآن یحبهم و یحبونه کند تصریح ذلیل دوست بود عاشق و عزیز عدو اذله و اعزّه بفیض گفت صریح فیض کاشانی