فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۱۹۵: شدیم بار کش ره زن هوا بعبث
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شدیم بار کش ره زن هوا بعبث وفا بعهد نکردیم با خدا بعبث براه حق نزدیم از سر وفا قدمی بجد وجهد شدیم از پی هوا به عبث عنان خود بکف آرزوی دل دادیم تمام صرف هوس گشت عمر ما بعبث زبهر دنیی کانرا اساس پر نقشی است بسی بدوش کشیدیم بارها به عبث گذاشتیم زکف زاد آخرت را خام بسوختیم به بیکار خویش را به عبث فتادی از پی لذات بی بقا شب و روز تمام عمر تو ای فیض شد هبا بعبث گمان ندارم ازین بحر بیکران برهیم چو میزنیم در این موج دست و پا بعبث فیض کاشانی