فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۱۷۷: بمرد رستم زال و زتن غبار گذاشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بمرد رستم زال و زتن غبار گذاشت ببرد حسرت و عبرت بیادگار گذاشت خوشا کسی که چو رو کرد سوی او دنیا باختیار گذشت و باختیار گذاشت بدا کسی که طلب کرد و دل بدنیا بست باختیار گرفت و باضطرار گذاشت گذاشت هر که به جز کرد گار حسرت بود خوشا کسی که دلش را بکردگار گذاشت فلک نگردد الا بمدعای کسی که کار خویش بخلاق کار و بار گذاشت چو اختیار ندادند بنده را در کار خنک کسی که بمختار اختیار گذاشت چو فیض هر که بدنیا نبست دل جان برد دعای خیر زنیکان بیادگار گذاشت فیض کاشانی