فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۸۵: مرا که دل زغم معصیت ورق و رقست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا که دل زغم معصیت ورق و رقست امید نور تجلی زحق طبق طبق است غمم ازو بود و شادمانی دل او زیمن دوست همه درد من بیک نسق است گناه ما چو خجالت در آسمان افکند که بارش اینهمه کرد و هنوز در عرقست سپهر نیست که دود دل عزیز انست نشان خون دلست اینکه بر افق شفق است نهم قضای خداوند را سر تسلیم که بنده را زکتاب خدا همین سبق است فروغ حسن تو را هست سوی حق روشن که این صباحت آن آفتاب را فلق است جواهر و در و زیور ابر کف حوران نثار روی ترا زآسمان طبق طبق است تو گر فرشته و حوری و گر بشری مپوش روی که نظاره تو یاد حق است سخن تمام نگردد زیک غزل ای فیض اگرچه گفته تو صفحه دو صدورق است فیض کاشانی