فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۳۶: بالا رویم بس که زاندازه گذشتیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بالا رویم بس که زاندازه گذشتیم در عالم دل در چه شمارست دل ما بر تابهٔ عشق تو برشتند دل ما با درد و غم و غصه سرشتند گل ما صد شکر بدست آمدش این گنج سعادت گر عشق نمیبود چه میکرد دل ما دهقان ازل کشت درین یوم محبت زان بر ندهد غیر بلا آب و گل ما گردرد نبودی بچه پرورده شدی جان یاد تو نمیبود چه میکرد دل ما گر آرزوی دولت وصل تو نبودی خاطر بچه خوش داشتی از خویش دل ما احرام سیر کوی تو بستیم بر آن خاک شاید که شود ریخته خون بحل ما گر حلّه عفو تو نباشد که بپوشد بیرون نرود از تن جان خجل ما داریم امید از کرمش ورنه ز تقصیر تقسیر نشد ذرّهٔ فیض از قبل ما فیض کاشانی